Nowe Ruchy i Społeczności Religijne

Other languages: English, Deutsch, Français, Hrvatski, Italiano, Polski

Uwaga końcowa: Odnowienie duchowe jako stałe zlecenie dla wszystkich wierzących

Rozmaite prądy duchowe i ruchy odnowy są także dzisiaj w dużym stopniu pożytecznym zakłóceniem starego porządku. W praktyce jest jednak mało prawdopodobne, żeby zinstytucjonalizowane instancje całkowicie przyjęły i zintegrowały impulsy duchowe. Z tego powodu jest konieczne, aby te rozmaite aspekty intensywnego życia chrześcijańskiego mogły się rozwijać w kościele ale niekoniecznie w już istniejących strukturach.

Duch Święty, który gwarantuje swoistą przynależność Kościoła do swojego Pana obdarza jednością i różnorodnością w tym samym czasie. Gwarantuje o wiele więcej wolności w uzewnętrznianiu Jego darów w sposobach życia i w przekonaniach, niż my - sami z siebie dopuściliśmy. Ale ostatecznie ta różnorodność służby nowej formie jedności, która składa się ze swobodnego dopełniania się do całości. Tak jak to napisał Paweł w 1 liście do Koryntian. Dla tego współdziałania jest istotne, żeby odnowienie duchowe zostało uświadomione wszystkim wierzącym w Chrystusa i praktykowane jako stałe zlecenie. (por. CL 18 ff szczególnie nr 24 Rozważania o charyzmatach) [ CL 18 ff, insbes nr 24 die Ausfuhrungen u ber die Charismen ].Dzisiejsze rozważania przedstawiły tylko w skrócie i w ograniczony sposób nowe formy życia wspólnotowego i ich znaczenie dla służby dzisiejszego Kościoła. Mam nadzieję, że niniejszy opis unaocznił, że nowe prądy religijne pomimo wielu różnic w historii ich powstawania , wyglądzie zewnętrznym czy w zakresach działalności wykazują zbieżność jeśli chodzi o cele. Odpowiedziany udział w posłannictwie Kościoła, by zwiastowano ewangelię Chrystusa jako źródło nadziei dla ludzi i odnowy dla społeczeństwa (por. CL 29).

Jan Paweł II w swoim Liście Apostolskim „Terio Miuenio Adveniente" zaprosił wszystkich wierzących w Chrystusa do przygotowania się do uroczystości roku jubileuszowego 1998, drugi rok fazy przygotowawczej został poświecony w szczególny sposób Duchowi Św. Dla Jana Pawła II Duch jest również w naszych czasach główna mocą reewangelizacji. Tak więc ponownie odkrycie obecności i skuteczności Ducha jest jednym z najważniejszych zadań związanych z przygotowaniem się do roku jubileuszowego (por. TM, 45). Do tego polecenia, które dotyczy całego ludu Bożego chcę dołączyć słowo Karla Rahnera, które określam często jako „duchowny testament". W swoim artykule „Kościół jako miejsce zesłania Ducha Św." Rahner mówi:

„Tylko ten, kto we wspólnocie i sam oddzielnie pokornie i odważnie w poddaniu świadomy własnej odpowiedzialności jest człowiekiem modlitwy i czynu związanym z przeszłością i przyszłością Kościoła. Tylko ten przygotuje miejsce żeby gwałtowny Duch Zielonych Świąt wielki Ja Jestem , zadziałał w nim odmówił oblicze jego własnej duszy posłużył się nim ażeby zmienić także Ziemię"

(Przypisy do Teologii tom VII, 187 Einsiedeln / Zurych / Kolonia 2.1971; pierwsza publikacja w Duchu i Życiu, 29 (1956) , 97)

[Schriflen zur Thedogie, Band VII, 187 (Einsiedeln) Zurich / Koln, 2 Aufl 1971; Erstveroffentuchung in Geist und Leben, 29 (1956), 97 ]

Dr. Marianne Tigges, 1998.

Dr Marianne Tigges - ur. 15. lutego 1942r. w Haagen, Westwalia, Niemcy. W 1957r. otrzymuje promocję na wydział humanistyczny Uniwersytetu Wilhelma w Munster (pedagogika, teologia, filozofia ). Do 1979r. przebywa służbowo we Wschodniej Afryce; od 1979 - 1983r. pracuje jako referent papieskiej misji MISSIO w Aachen, od 1983 - 1987r. jako referent w centrum pastoralnym Konferencji Biskupów Niemieckich w dziedzinie „ Życie duchowe, powołania duchowne, służby kościelne ". W latach 1987 - 1991r. została wyznaczona przez Konferencję Biskupów Niemieckich do zajmowania się sprawami wspólnot i ruchów duchownych. W 1991r. została mianowana sekretarzem ds. powołań duchownych i służb kościelnych przy Konferencji Biskupów Niemieckich.

 

Aby Bóg żył w waszych sercach, musicie kochać.

`