Rozważanie do Orędzie iz Medziugorje, 25. lipiec 2002r.

Matka Boża mówi, że jest z nami dziś w święto św. Jakuba, patrona pielgrzymów i patrona parafii medziugorskiej, którą wybrała, aby za jej pośrednictwem przez swoje wstawiennictwo u Boga wyprosić tak wiele łask. Nie jest przypadkiem, że św. Jakub został wybrany na patrona tej parafii, nie jest również przypadkiem– jak powiedziała Matka Boża w jednym z orędzi – że parafianie w 1933r. na wzgórzu Kriżevac wznieśli krzyż, dla upamiętnienia 1900 rocznicy śmierci Jezusa Chrystusa. Wtedy nikt nie mógł przypuszczać, że tak wielu ludzi będzie pielgrzymowało do tego krzyża, że właśnie tu udzielonych zostanie tak wiele łask. Pan Bóg ma swoje plany, które dla nas, ludzi, często są niezrozumiałe, lecz Jego ręka pewnie nas prowadzi. Parafianie wznosili ten krzyż z miłością, ale Pan Bóg daje więcej niż my możemy Mu darować, by się odwzajemnić.

W tym orędziu Matka Boża potwierdza, że jest z nami, nie tylko Ona, lecz także święty Jakub i całe Niebo. Mówi nam o więzi pomiędzy Kościołem pielgrzymującym, którym my jesteśmy, a Kościołem chwalebnym, który stanowią święci i wszyscy ci, którzy nieustannie wielbią Boga w wieczności. O tej prawdzie mówi także Katechizm Kościoła Katolickiego: „Ponieważ mieszkańcy nieba, będąc głębiej zjednoczeni z Chrystusem, jeszcze mocniej utwierdzają cały Kościół w świętości. Nieustannie wstawiają się za nami u Ojca. Ich przeto troska braterska wspomaga wydatnie słabość naszą” (KKK 956). „Kontemplują oni Boga, wychwalają Go i nieustannie opiekują się tymi, których pozostawili na ziemi. Możemy i powinniśmy prosić ich, by wstawiali się za nami.” (KKK 2683) Święta Tereska od Dzieciątka Jezus mówiła: „moim niebem, jest czynić dobrze na ziemi”.

Dzięki istnieniu świętych i patronów, którzy żyją w przyjaźni z Bogiem i kochają ludzi, życie na ziemi ma sens, nie jest przekleństwem. Ponieważ kochają ludzi, nieskończenie kochają Boga i tak stają się świętymi. Tworzą most pomiędzy ziemią a Niebem. Prosimy świętych, aby nam pomagali, aby wypraszali nam u Boga to, co czego my nie możemy, aby nas strzegli i prowadzili do Boga. Troszczą się o nas, bronią, uwalniają i uzdrawiają, orędują za nami i zawsze stoją po naszej stronie. Tylko oni znają sens życia i drogę, która prowadzi do życia wiecznego, wiedzą jak żyć. Święci i patronowie wzywają nas, byśmy byli dla siebie dobrzy, zachęcają nas, byśmy się pojednali i przebaczali sobie nawzajem. Świętymi stajemy się pragnąc z całego serca przyjaźni z Bogiem, biorąc na poważnie słowa Pana Jezusa i przykazania Boże, rozmawiając z Bogiem na modlitwie, tak by pozwolić Bogu wejść w nasze życie, aby mógł nas przemienić, tak jak uczy nas Matka Boża przez te wszystkie lata.

Programem naszego życia jest świętość. Jedynie święci byli normalnymi ludźmi, gdyż przyjaźnili się z Bogiem – źródłem życia.

Ponownie Maryja zaprasza nas na drogę modlitwy, która prowadzi nas do radości tj. do Boga - źródła radości. Nasza Matka daje nam do rąk ten potężny środek. Jej objawienia tu w Medziugorju, wszystkie słowa, orędzia, są środkiem prowadzącym do celu tj. do Boga. Objawienia Matki Bożej jedynie są środkiem i wezwaniem, a nie celem. Dlaczego by nie brać wszystkiego, co Pan Bóg daje nam przez naszą Matkę? Posłuchajmy zaproszenia Jej serca, które kocha, w którym jest miejsce dla każdego człowieka.

Medziugorje 26 lipca 2002 r.
o. Ljubo Kurtović OFM

Source: © Information Centre "Mir" Medjugorje ( www.medjugorje.hr )