Rola Widzacych (Biblijno - Historyczna)

Other languages: English, Français, Hrvatski, Italiano, Polski

Wstep

Dopóki rozmyślam o zadanym temacie przychodzą mi do głowy słowa Jana: "Co było od początku, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie Zywota - A źywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów źywot wieczny... Co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli" (Jan 1, 1-ł).

Mówi on wyraŻnie o patrzeniu i naleźy do proroków Boźych. Jego słowa ukazują waźne dla proroka cechy:

a) widzieć - słyszeć, znaczy przyjmować;

b) widzieć działanie Boźe w Chrystusie, w historii zbawienia;

c) świadczyć, znaczy przekazywać przyjęte;

d) wprowadzić w Tajemnicę Chrystusową; kształtować jednostki i społeczeñstwo.

Rozpatrzmy poszczególne cechy.

a) Przyjmowanie od Boga moźe się dokonać na rozmaitych poziomach: na normalnym poziomie przyjmowania orędzi za pośrednictwem przyrody (normalne objawienie); regularne nadnaturalne zjawisko przyjmowania darów Boźych na poziomie cnót teologicznych (poprzez wiarę, zaufanie i miłość); szczególne nadnaturalne przyjmowanie Boźych objawieñ o charyzmatycznym charakterze, kiedy Bóg komuś coś wyjawia dla budowania Boźego Narodu.

W naszym przypadku chodzi o ostani sposób Boźego darowania, kiedy Pan komuś coś wyjawia, odkrywa, aby przekazał to innym w społeczeñstwie Kościoła aby słuźyło mu to do budowania. Jan mianowicie wgłębiał się szczególnie w Tajemnicę Chrystusową i widział to, czego inni, jego współcześni nie widzieli!

(Byłoby moźe właściwe zwrócenie tutaj uwagi na słuszną i gruntown rozprawę między teologami o róźnicy między widzeniem a objawieniem. Moźe to widzenie mianowicie pochodzić z wewnętrznego patrzenia, danego od Boga - widzenia w dosłownym znaczeniu; moźe teź dochodzić z zewnątrz i wtedy jest to ukazanie, względnie widzenie w szerszym znaczeniu. Uwaźam, źe w naszym wypadku nie dotyczy to istoty naszego tematu i nie będziemy się przy tym zatrzymywali!).

b) Trzeba zwrócić uwagę na zbawienne działanie w nas, w Kościele, w historii zbawienia i przyjąć je: Jan wyraŻnie kieruje nas do Jezusa Chrystusa.

c) Swiadczenie i przekazywanie przyjętego w naszym przypadku spełnia się dzięki świadectwu słów Jana, ale moźe spełnić się na więcej sposobów, o czym więcej powiemy póŻniej

d) Swiadectwo Jana ma na celu zachęcenie do wiary i wprowadzenie w Tajemnicę Chrystusową. Porównaj takźe i zakoñczenie Ewangelii św Jana, który zwraca uwagę na następujące: "Te zaś są pisane, abyście wierzyli, źe Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli źywot w imieniu Jego" (Jan 20, ł1).

Przykład Jana słuźy nam do tego abyśmy zauwaźyli istotne elementy roli widzącego. Moźna ją rozpatrywać zarówno w biblijno - historycznym, jak i kościelno - historycznym ujęciu Zauwaźamy wtedy całą jej kompleksowość i zasięg, wplecenie w psychikę ludzką, w społeczność i w historyczne zabiegi Boskie.

Zatrzymajmy się na tych elementach, naprzód historyczno - biblijnie, a potem przez pryzmat historii Kościoła, źeby w koñcu zastosować je do współczesności.

I - Spojrzenie Biblijno - Historyczne

Stary Testament: Abraham, Mojźesz, prorocy

Stary Testament dostarcza nam wiele przykładów do przeanalizowania roli widzących: począwszy od Abrahama, Mojźesza, Samuela, licznych proroków.

Przykład Mojźesza jest szczególnie przydatny i bogaty do obserwowania poszczególnych elementów tej roli:

- spotyka Boga w krzewie gorejącym;

- słyszy słowo Jego z krzewu, z obłoku, z nieba (Egz. 1 - 2 - ł);

- poznaje historię Izraela w nowym świetle; dowiaduje się o obietnicach danych ojcom;

- słyszy obietnicę wyzwolenia;

- musi przekazać to swemu narodowi; musi wyprowadzić go z kraju niewoli;

- prowadzi Boźy naród z Egiptu, prowadzi go przez pustynię; poprzez niego Pan zawiera Przymierze ze swym narodem;

- zwraca uwagę Izraelowi na Przymierze; zachęca go i dodaje odwagi; korzy go i grozi; pociesza w troskach; w imieniu Boga leczy mu rany.

Z proroków moglibyśmy wspomnieć Jeremiasza, którego los jest burzliwy i bolesny, który odczuwa on głęboko i opisuje w powołaniu do słuźby proroczej i w swoich wyznaniach, gdzie ukazuje swoje gorzkie doświadczenia i strapienia w słuźbie Objawienia Boskiego: por. Jeremiasz 1, 4-19 - powołanie Jeremiasza; 20, 7-18 - "Wyznania" Jeremiasza.

Podobnie jak Mojźesz - i prorocy:

- przyjmą Słowo Boźe; będą widzącymi (stąd i nazwa "roeh" - widzący);

- Bóg im, jako przyjaciołom, odkryje swoje tajemnice,

- tajemnice te związane są z Jego planami zbawienia,

- powinni je oni przekazać narodowi Boźemu, aby mu pomóc w Przymierzu z Bogiem, źyciu z Bogiem: jeźeli są grzesznikami - aby się nawrócili, jeźeli są sprawiedliwi - aby byli jeszcze sprawiedliwsi, jeźeli są w źalu i ciemności - aby ich pocieszył i oświecił...

Nowy Testament: Jezus, Maria, Elźbieta, Szymon, apostołowie

Chociaź Chrystus jest Żródłem i prawzorem kaźdego pośrednictwa między Bogiem i ludŻmi, poniewaź jest jedynym pośrednikiem, nie jest jednak wskazane - w naszym przypadku - zatrzymać się na Nim oddzielnie. Róźni się On bowiem w sposób istotny od wszystkich pozostałych pośredników Nowego i Starego Testamentu: On ogląda Ojca twarzą w twarz i odkrywa nam Go, On jest SWIATEM SWIATA, a wszyscy pozostali pośrednicy są tylko Jego odbiciem. On jest SOWEM OJCA, a wszyscy pozostali będą tylko Jego głosem lub echem, jak Jan Chrzciciel (...)

Istotna jest więc róźnica pomiędzy Jezusem i pozostałymi widzącymi; On jest ZRODEM światła, pozostali tylko odbiciem, zwierciadłem; On jest SOWEM, podczas gdy inni tylko głosem, dŻwiękiem. Dlatego zatrzymajmy się raczej na innych postaciach Nowego testamentu, jak na przykład Marii Pannie, Janie, Pawle.

Dziewica Maria jest widzc:

- która otrzymuje wiadomość od Arhanioła Gabriela i poprzez Ducha Boźego przyjmuje Słowo Boźe, zostaje Matką Boską;

- od razu jest gotowa do Drogi w słuźbie Odkupienia;

- przenosi łaskę swego Syna na Elźbietę i jej syna Jana;

- w hymnie WIELBI głosi chwałę bogu i zwiastuje Elźbiecie i nam wszystkim wielkie dzieła Boźe.

Jej rola "widzącej" jest bardzo prosta w swej największej wzniosłości: prosta, jak rola matki, która poczęła; słuźy dziecku, nosi je, karmi i wychowuje i kiedy ono wyrośnie - przekazuje je innym!

Przykład Marii, wydaje mi się, jest szczególnie waźny, poniewaź w historii Kościoła Maria pojawia sią bardzo często widzącym:

- śpieszy w góry Judei, aby pomóc swej potrzebującej kuzynce Elźbiecie, śpieszy do nas wszystkich potrzebujących;

- i przynosi nam Zbawiciela, poniewaź jest Jego Matką;

- i pokazuje to słowami swego hymnu: Wielbi; w którym widać działanie Zbawiciela w małych, biednych, odrzuconych;

- i zwiastuje spełnienie historii zbawienia w Izraelu, i w narodzie Boźym!

Zatrzymajmy się teź na Objawieniu Jana, który w widzeniach odkrywa stan siedmiu zborów w Małej Azji (Obj. 1, ł) i obserwuje ostateczną walkę o człowieka między Bogiem a Szatanem (Obj. 4, 20). Kryją się tu podstawowe znaki:

- dostrzeganie, zauwaźanie stanu poszczególnych zborów,

- wezwał je do nawrócenia, zachęcił do wytrwałości, pocieszył je albo ukorzył,

- wprowadził je w owoce Odkupienia,

- prorok w swoich widzeniach obserwuje cięźkie walki pod koniec ludzkości,

- odkrywa tu cięźką rzeczywistość, grozę grzechu, moc zła; odkrywa i moc Boźą, działanie Zbawienia, rolę aniołów Boźych;

- ostateczne zwycięstwo Boźe.

Moglibyśmy zakoñczyś ten krótki przegld roli proroków - widzących w Biblii słowami św. Pawła: "Całe Pismo przez Boga jest natchnione i poźyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boźy był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany" (2 Tym. ł, 16-17).

WyraŻnie podkreślona jest rola Pisma i szerzących pismo:

- róźnorodne korzyści w poprawie i wzrastaniu,

- wzrastanie ku doskonałości w dziełach miłości.

Objawienie Boźe, a w konsekwencji i rola widzących, są w słuźbie źycia:

- stawiam przed tobą źycie i dobro, śmierć i zło, wybierz więc źycie, abyś źył!

- Jezus zjawia się aby nam dać źycie, i to pełnię źycia (Jan 10, 10);

- i dlatego Jan pisze swoją Ewangelię - abyśmy źyli w wierze (Jan 20, ł0);

- dlatego Jezus rozsyła po świecie apostołów, aby zwiastowali Radosną Nowinę i chrzcili wszystkie narody (Mat. 28, 19), aby po chrzcie stali się dziećmi Boźymi i mieli w sobie Boskie źycie i mieli udział w Królestwie Niebieskim (por. Jan ł, 5).

II - Przez Historie Koscioa

Ekonomia zbawienia w Starym i Nowym Testamencie sięga po głosicieli Boźych: aniołów, proroków, widzących, apostołów - moźna się więc spodziewać, źe i w historii Kościoła Pan postąpi podobnie.

I rzeczywiście zauwaźamy, źe w cigu całej historii mówi się o tym, jak Bóg w danych chwilach, poprzez poszczególnych widzących objawiał swoją wolę...

W nowszych czasach wspomnijmy widzącą, św. Margarittę Marię Alacoque w Paraylle - Mognal, Bernadettę w Lourdes, oraz widzące w Fatymie: ucję, Franię i Hiacyntę, uznane przez Kościół jako autentyczne.

U św. Marii Margaritty widzimy, jak poprzez nią Pan wzywa do źycia według Tajemnicy miłości Jego Boźego Serca. Objawienia, przekazane przez nią, nie były przyjęte od razu, lecz natrafiły na opory wśród osobistości Kościoła. Dopiero póŻniej Kościół przyjął istotną część tych orędzi i wychodząc z objawieñ biblijnych polecił szczególnie czczenie Przeświętego Serca Jezusowego (por Pius XII.: Haurietis aquas de fontibus Salvatoris: Czerpać będziecie wodą ze Żródeł Zbawiciela). Jest tu wyraŻnie widoczne, źe widzący nie dodają nic nowego do objawieñ, a wskazują na objawienia juź dane które podkreślają w określonych okolicznościach, aby były zachętą do głębszego, chrześcijañskiego źycia!

U Bernadetty i widzących z Fatymy zauwaźamy źe:

- są to dzieci bez szkoły, które nie są w stanie własnym rozmyślaniem dojść do orędzi o których mówią; przyjęły one więc orędzie od Matki Boskiej;

- zwiastują je ludziom;

- przekazuj je i pasterzom Kościoła;

- źyją według nich;

- w przekazywaniu orędzi Matki Boskiej natrafiają na trudności, od ludzi, od władz cywilnych i kościelnych;

- w koñcu zauwaźa się autentyczność ich objawieñ (poprzez ich źycie, ze zbieźności orędzi z Pismem Swiętym, z owoców źycia, z cudownych znaków towarzyszcych tym objawieniom).

Rola widzcych

Chcąc podkreślić rolę widzących - co jest naszym tematem - moźemy powiedzieć, źe naleźy do nich.

- przyjmowanie orędzi,

- zwiastowanie orędzi,

- źycie według nich.

a) Rola widzcych w "przyjmowaniu" orędzi

Filozoficzną zasadą jest: Cokolwiek się przyjmuje, przyjmuje się w sposób odpowiadający przyjmującemu.

To nam w wystarczająco jasny sposób wyjaśnia, na jak rozmaite sposoby przyjmują orędzia dzieci i dorośli, męźczyŻni i kobiety, w rozmaitych środowiskach kulturowych, w rozmaitych czasach (to samo orędzie Pan inaczej zwiastuje Murzynowi, a inaczej Europejczykowi; inaczej w wiekach średnich, a inaczej w naszych czasach). Bóg stosuje język, który przyjmujący rozumie: dziecko, dorosły, Zyd, chrześcijanin, Europejczyk, Afrykañczyk, człowiek w średniowiecznym obrazie świata i nauki, człowiek w nowoczesnych wizjach świata i historii.

Wystarczy, źe zwróciliśmy na to uwagę.

b) Rola widzcych w stosunku do "Treści" orędzi

Poprzez analizę orędzi, które widzący w Lourdes i Fatymie, a i gdzie indziej (w historii Kościoła) przyjmują, widzimy, źe oni po prostu przekazują orędzia zawarte juź w danym nam Objawieniu Powszechnym,

- źe przekazują tylko jakieś określone orędzia, które są szczególnie waźne dla określonych czasów,

- źe wyszczególniają i podkreślają te orędzia.

Kiedy wzięliśmy juź za przykład św. Marię Margarittę i pasterzy z Fatymy podkrślmy teź, źe pierwsze objawiena podkreślają Miłość Boźą odkrytą w Boskim Sercu Jezusa, a drugie objawienia w Fatymie kaźą nam czcić Przeczyste Serce Marii. Interesujące jest zaobserwowanie powiązania: miłość Boźa ujawnia nam się i daje w znanej nam postaci - w Sercu Jezusa i Marii! I jedna i druga poboźność odnawia nasze serca i całe źycie chrześcijañskie.

W stosunku do orędzi, które przekazują, oni są więc:

- ehem na orędzia Biblii,

- są selektorami orędzi, które przekazują określonemu pokoleniu w jego specyficznych okolicznościach,

- są wzmacniaczami tych orędzi, które odbijają się wtedy mocniejszym ehem i lepiej je słychać.

- misja Jana Chrzciciela wyraŻnie określa rolę widzących: pokazał on Zbawiciela, do Niego posłał swych uczniów i powiedział im: "Ja muszę być coraz mniejszy, a On coraz większy" (...). Widzący musi kryć się w cieniu, a Serce Boźe wznosić się ponad horyzont. Moźemy tu przytoczyć i przykład Gwiazdy Porannej: Ona zapowiada dzieñ, ale im dzieñ jest bliźej, ona zanika i znika w blasku Słoñca! Słoñce jest najwaźniejsze, do niego ona wskazuje drogę! Tak samo widzący!

- dobrowolnie słuźy Ewangelii: "darmo wzięliście, darmo dawajcie" (Mat. 10, 8). Jest on więc w słuźbie przekazywania darów i sam staje się darem! (Jest to jego rola i jednocześnie kryterium autentyczności: słuźba i bezpłatna słuźba! Wypalać się jak świeca, która świeci i znika, aby inni źyli!);

- budowanie Kościoła, Ciała Chrystusowego: "Idąc na cały świat... (por. Mar. 16, 15);

- w swej roli widzący znajduje się w odniesieniu:

- do powszechnego Objawienia Boskiego,

- do hierarchii w Kościele, którą Chrystus mianował do kierowania

Kościołem;

- do Narodu Boźego;

- do świata.

(Są to tematy które tylko wpomnieliśmy, a które wymagaj pogłąbienia, analizy i opracowania w stosunku do orędzi przekazywanych przez poszczególnych widzących).

c) Treść orędzi

Nie jest to ani miejsce ani pora, aby dokładnie rozwaźyć treść orądzi, inaczej jest to i to jak waźne i potrzebne!

Moglibyśmy moźe obrazowo przedstawić rolę widzących:

- są oni odbiornikami. Jednak nie kaźdy odbiornik jest tak samo przystosowany do odbierania wszystkich fal, musi być na tej samej długości fal; to my musimy nastawić odbiornik oddzielnie na kaźdą stację radiową. Jest interesujące, źe między widzącymi jest duźo dzieci i jakoś częściej kobiety; widocznie dzieci są czułe i nie są obciąźone własnymi częstotliwościami i dlatego łatwiej łapią Boskie częstotliwości; kobiety są chyba czulszymi odbiornikami i dlatego Niebo łatwiej z nimi nawiązuje łączność - przekazywania.

- są mikrofonami,

- są teź selektorami,

- mają funkcję wzmacniacza,

- wmieszana jest ich własna częstotliwość, jak teź częstotliwość ich otoczenia w przyjmowanie i przekazywanie orędzi. Na swój sposób jest tu włączone "oźywienie" orędzi: mianowicie, przechodzą one przez ich źycie i stają się widoczne, czytelniejsze. Przypomnijmy sobie, jak w Starym Testamencie Pan przekazywał swoje orędzia poprzez działania symboliczne, nawet bardzo bolesne (por. prorok Ezekiel, Josua i inni).

Relacje między widzcymi i hierarchi

Jest to szczególnie delikatne zagadnienie i naleźy je poruszyć.

Chodzi tu w istocie o relację między Charyzmą i Instytucją w Kościele.

Drugi Sobór Watykañski wyraŻnie zwrócił uwagę na relację miedzy charyzmatycznymi darami łaski i hierarchią i stwierdził, źe trzeba być otwartym na wszystkie dary łaski Ducha Swiętego, na te zwykłe i na te szczególne, źe pasterze Kościoła wezwani są do nieodrzucania tych darów lecz do ocenienia ich - przyjęcia autentycznych i odrzucenia nieautentycznych (por. LG 12).

Na wielu więc poziomach stawia się zagadnienie kryteriów autentyczności charyzm, względnie tych, którzy je mają, konkretnie - w naszym przypadku - widzących. Podajmy wobec tego niektóre z głównych kryteriów słuźcych ocenianiu tej autentyczności.

Kryteria autentyczności

Przypomnijmy sobie jednak, źe i w Starym i w Nowym Testamencie postawione jest zagadnienie autentyczności widzących - proroków. Bywali mianowicie i samozwañczy prorocy i apostołowie, tak więc w Starym Testamencie Mojźesz zwraca uwagę na ostroźność, a w Nowym Testamencie sam Jezus mówi o fałszywych prorokach. I Paweł i Jan będą ostrzegać przed fałszywymi apostołami.

Potrzebne są więc kryteria do rozpoznawania prawdziwych proroków, apostołów, widzących. Trzeba te mierniki brać powaźnie pod uwagę. Wspomnijmy niektóre z nich, które związane są z rolą widzących:

- widzący musi zwiastować Boga i Boskie plany zbawienia; jeźeli jednak w swoich głoszeniach czyni odwrotnie, nie głosi planów Boźych, tylko swoje, nie jest wobec tego autentycznym widzącym;

- zwiastuje Objawienie Boskie, aby wznosił Naród Boźy, Ciało Chrystusowe, Kościół; jeźeli głoszeniem swoim sieje rozłam, podkopuje Swiątynię Boską, szarpie Ciało Jezusowe - na pewno nie jest autentyczny;

- działanie Objawienia Boźego musi być przede wszystkim widoczne na samym widzącym, jak to podkreśla św. Paweł, bronicą swoje posłannictwo apostolskie.

Przytoczyłbym tu szczególnie kryteria, które korzystam z ksiąźki dr. Heribert Muhlena (Nowe spotkanie z Bogiem, Jelsa 1994, str. 205-207, ł14-ł19). Oto główne:

- czy widzący znajdują się na drodze do oddania Bogu:

- poprzez wiarę, zaufanie i miłość?

- czy opierają się na własnych zdolnościach i metodach, czy na sile Boźej?

- jakie jest ich uczucie względem Kościoła:

- czy prowadzi ich miłość wobec Kościoła konkretnego: Ludu Boźego?

- jaki jest ich stosunek do pasterzy Kościoła?

- zachęcają do wznoszenia Ciała Chrystusowego, Kościoła?

- są otwarci do słuźenia ludziom?

- źądni są sławy i korzyści dla siebie, czy korzyści dla innych?

- czy są gotowi do współpracy?

- czy ich krytyka, jeźeli ją wypowiedzą, jest budujca czy burząca?

- śledzą Jezusa w źyciu codziennym?

- jak wykonują swoje obowiązki: w szkole, w rodzinie, w pracy?

-noszą w sobie owoce Ducha Swiętego?

- szerzą pokój czy zamęt? - noszą w sercu obiecującą radość i miłość

- posiadają miłość do podarowania?

-jacy są w stosunku do przesadzania i negatywnści?

- czy przesadzaj w prawdziwym i dobrym? - akcentują negatywne? - zatrzymują się na ciemnych stronach, na ranach wewnętrznych i okaleczeniach? (Wskazuje to na podkopujące człowieka działanie Szatana).

Rzut oka na widzcych z Medjugorja

Wyźej wymienione fakty z historii Starego i Nowego Testamentu, jak i historii Kościoła, trzeba oczywiście konkretnie zastosować i w wypadku widzących z Medjugoria: - naleźy rozpatrzyć wszystkie okoliczności przyjmowania przez nich orędzi: - widzenia (od strony fiziologicznej, psychologicznej, duchowej, mistycznej), - treści orędzi, które przekazuj w imieniu Matki Boskiej (biblijnie, teologicznie, kościelnie, prawnie, ascetyczno - mistycznie), - przyjęte orędzia w ich źyciu (źycie osobiste i we wspólnocie, źycie osobiste, źycie rodzinne, stosunek wobec Kościoła i władz kościelnych, konkretnie wobec biskupa, Papieźa, proboszcza), sposób głoszenia orędzia (słowem, czynem, źyciem), owoce orędzi (nawrócenie, modlitwa, pokuta, sakramenty, róźaniec, spowiedzi, Eucharystia, pojednanie, duchowność Maryjna...)Powyźszym zwróciliśmy na to uwagę.Jest to temat do oddzielnego, długotrwałego i dokładnego badania i studiowania.

III - Wniosek

Rola więc widzącego, w objawieniu powszechnym i osobistym - jest rolą pośrednika. Odpowiada ona naszej strukturze indywidualnej i komunikatywnej, jak i atmosferze historycznej i dynamiczności rodzaju ludzkiego. Ich więc rola całkowicie podporządkowana jest roli pośredniczenia - jest zawsze cicha, nienarzucająca się, skryta - jak, obrazowo mówiąc, rola mikrofonu i nagłośnienia przy przekazywaniu słów. Im mikrofon i nagłośnienie są mniej widoczne, tym lepiej spełniają swoje zadanie. Im bardziej narzucają się swoim skrzeczeniem i deformacją dŻwięku, tym są gorsze.

Prawzorem jest dla pośredników - Dziewica Maria. Przekazuje Ona zupełnie cicho WCIELONE OREDZIE - SOWO, znika w jego cieniu i zjawia się ponownie dopiero na Kalwarii. Wydaje się, źe właśnie w ten sposób, wiele razy, pojawia się Maria w historii w czasach kryzysowych - znowu przy Chrystusie i nosząca Chrystusa wiele razy ranionego, ukrzyźowanego - w naszych ludzkich istotach i sercach, aby oźył w nas, bo sam Chrystus z krzyźa dał Jej nas jako dzieci, a Ją nam jako Matkę! Na sposób Marii widzący uczestniczą w naszych "Kanach", na naszych "Kalwariach", słuchając i powtarzając słowa, które Pan umieszcza w ich sercu: "Co wam powie, czyñcie!" (Jan 2, 5). Taka jest rola widzących : zwrócić ku Jezusowi - i zniknąć w cieniu! Pozostaje tylko Chrystus i Słowo Jego!

O. Josip Marcelić, 1995

O. Josip Marcelić - franciszkanin, ur. w1929r. w Preku, Zadar. Wyświęcony na kapłana w Splicie w 1953r. Magister filozofii, doktor teologii uniwersytetu w Rzymie. Od 1971r. Wykłada dogmatykę i dyscypliny biblijne na wydziale teologii uniwersytetu w Splicie. Wielokrotnie był rektorem i prorektorem uczelni. Współtwórca i współwydawca cyklu „Duch i woda" , biblioteki dzieła Odnowy w Duchu (jelsa, 1984 i dalej ), przetłumaczył i wydał wiele pozycji.

 

Aby Bóg żył w waszych sercach, musicie kochać.

`