Artykuły a Nowośći

Dokument Dykasterii Nauki Wiary, zatwierdzony przez Papieża Franciszka, nie rozstrzyga kwestii nadprzyrodzonego charakteru zjawisk, ale uznaje liczne owoce duchowe związane z parafią i sanktuarium Królowej Pokoju, wydając ogólnie pozytywną ocenę przekazów, choć z kilkoma dodatkowymi wyjaśnieniami.

Dzięki uznaniu pozytywnych owoców duchowych oraz duszpasterskiemu podejściu Papieża możliwe stało się wydanie „nihil obstat” w sprawie Medziugorie.

Međugorje, 1. - 6. 8. 2012

„Przymnóż nam wiary!”

(Ew. Łukasza 17,5)

Međugorje, 1. - 6. 8. 2012

„Przymnóż nam wiary!”

(Ew. Łukasza 17,5)

Na przełomie 2009 i 2010 roku arcybiskup wiedeński kardynał Christoph Schönborn po raz pierwszy prywatnie odwiedził Medziugorje oraz Wspólnotę Cenacolo, działającą tu od wielu lat. Kardynał chciał odwiedzić miejsce, z którego wzięły początek liczne „dobre owoce”. Dla niego Medziugorje jest „szkołą normalnego życia chrześcijańskiego, która uczy wiary w Chrystusa, modlitwy, życia Eucharystią, praktykowania miłości bliźniego, umacnia to, co stanowi o istocie codziennego życia chrześcijańskiego” - podkreślił Kardynał w jednym z wywiadów udzielonym tuż po swoim powrocie do Wiednia..

Michael, młody Amerykanin, przyjechał do Medjugorja w marcu tego roku. Właśnie przysłał mi ten oto list. Może on dodać nam otuchy i każdego z nas zainspirować przez zawarte w nim osobiste wezwanie do modlitwy wśród codziennych zajęć.

“Ostatnia pielgrzymka do Medjugorja zmieniła moje życie. Na początku pielgrzymki Gospa objawiła mi, że mam modlić się o pokój w swej duszy. Uświadomiłem sobie, że nawet jeśli w przeszłości modliłem się, wierzyłem i doświadczałem wielu cudów, to mimo to nie było we mnie pokoju. Trudno było mi modlić się z miłością i żyć tym, co mówiłem.

„Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.”
(Jana 20,21)

Wszystkim mieszkańcom parafii, pielgrzymom, przyjaciołom, dobroczyńcom i wszystkim ludziom dobrej woli

Radosnych i błogosławionych Świąt Wielkanocnych!

Proboszcz i franciszkanie

Photo

«Wychowałam się w Nowym Jorku, w gorliwej rodzinie luterańskiej i zawsze wierzyłam w Boga. Ale w czasie dorastania odrzuciłam całą religijność zorganizowaną, myśląc, że to wszystko zostało stworzone przez człowieka, a nie przez Boga. Po tym, jak wyszłam za Eddiego i niechętnie zaakceptowałam, że nasze dzieci będą wychowywane w wierze katolickiej, powiedziałam mu: “W ogóle nie licz na to, że pewnego dnia ja stanę się katoliczką! W tym trzeba się urodzić albo w przeciwnym wypadku zwariować, żeby wybrać to dobrowolnie.” Odrzucałam nauki Kościoła, myśląc, że zostały sfabrykowane przez ludzi, którzy nie mieli nic lepszego do robienia, jak wywoływanie u innych poczucia winy i nędzy. Jeśli chodziłam czasami do kościoła z moją rodziną, byłam głęboko znudzona.

In memoriam

O. Slavko Barbarić OFM zmarł 24. listopada 2000 r. o 15:30. Po zakończeniu nabożeństwa Drogi Krzyżowej, które zwykle co piątek prowadził dla parafian i pielgrzymów na Kriżevacu, odczuł ból. Usiadł na kamieniu, potem się położył na ziemi, stracił przytomność i oddał duszę Panu Bogu.